Teatry lalek nie tylko bawią dzieci, ale uczą także dorosłych. Niestety dorośli nie zawsze wiedzą jak wielki nastąpił postęp w sterowaniu funkcjonowaniem i grą marionetek.

Wypada zacząć od podstawowych różnic .

Kukielki kojarzą się przeważnie z widzianymi w dzieciństwie teatrami kukiełkowymi, albo prezentowanymi czasem w telewizji kabaretami pt. "Szopka Noworoczna".

Kukiełki nie mają własnych nazwisk, ale bywają mniej lub bardziej sympatyczne, jednak przeważnie mają wygląd upodobniony do przedstawianej postaci. Z góry wiadomo, że kukiełka mówi głosem aktora, a nie osoby, którą symbolizuje. Zatem mimo, że widzimy kto to może być, to jednak wiemy, że to tylko mniej lub bardziej wesoła, a czasem nawet smutna gra.

Kukły, to już jest zupelnie inna bajka, bo są najczęściej duże, niejednokrotnie wielkości czlowieka i bywają bardzo niesympatyczne. Kukły nie mają własnych imion ani nazwisk, prowokują do ironii, albo do agresji, a służą często do dyskredytacji konkretnych postaci z zycia politycznego, gospodarczego, finansowego itd. itp. Gdy demonstranci niosą kukłę symbolizującą jakiegoś przywódcę to można spodziewać się starć z policją, bo żaden przywódca nie chce aby ktokolwiek kojarzył go z kukłą . Los każdej kukły jest z góry przesądzony, choć bywa różnie , bo kukły teatralne są wielokrotnego użycia.

Kukły teatralne wykonują zazwyczaj bezładne ruchy, zależne od inwencji animatora, jednak nawet najlepszy aktor nie jest w stanie z kukły uczynić postaci budzącej zaufanie publiczności . ( Zupełnie inaczej ma się sprawa z kukiełkami) .

Diametralnie odmiennymi możliwościami dysponują marionetki, czyli bardzo skomplikowane i eleganckie nieraz lalki poruszane zdalnie i mające możliwość odwzorowywania z kunsztem i gracją skomplikowanych ruchów. Kiedyś marionetki były poruszane za pośrednictwem przeźroczystych żyłek niewidocznych z widowni, a teraz już w tę dziedzinę weszła elekronika i bywają teatry posiadające system zdalnego sterowania marionetkami . Marionetki nie mają wlasnych nazwisk, lecz zależnie od prezentowanej sztuki przyjmują imiona lub nazwiska granych postaci. Zatem ta sama marionetka może w jednym spektaklu odgrywać Julię, a w innym Erykę , jednak aktorka, która mówi tekst ma zarówno imię jak i nazwisko i to jej gra oraz umiejętności animatora marionetki decydują o sukcesie całego widowiska .

Gdy zespół w składzie: reżyser, aktor, animator , scenograf i realizator światła jest sprawny i uzdolniony, to widzowie zapominają, że patrzą na marionetkę i są przekonani, że widzą Julię .

Rajmund Pollak